Overweldigende eerste indrukken

Gisteren zijn we eindelijk aangekomen in Guayaquil.  Na een ellenlange dag in het vliegtuig. Drie keer opstijgen en landen is toch wel een beetje te veel van het goede. Zeker het feit dat mijn tv-toesltelletje niet werkte was een beetje balen.  Om 18.20u (in België was het op dat moment 00.20u) lokale tijd kwamen we aan in el aeropuerto josé joaquin de guayaquil. Na lang wachten op onze valiezen konden we op zoek gaan naar Martha en Victor, onze gastvrouw en haar man. We vonden elkaar snel, gelukkig dat facebook bestaat, zodat we toch een beetje wisten hoe Martha eruit zag. En zij herkende ons duidelijk ook wel  J. Ze waren beide heel erg vriendelijk al beseften we vanaf dat moment dat ons Spaans enkel basiskennis is. Hopelijk zullen we ons snel kunnen uitdrukken. We weten nu al dat dit de eerste dagen heel erg moeilijk zal zijn op de maternidad. Maar met ons Spaans pocket boekje in de hand leren we beetje bij beetje bij.

Na de eerste ontmoeting met Martha en Victor mochten we ze volgen naar hun auto’s. eens buiten gekomen overviel de warmte ons echt enorm. Ik had een topje, een t-shirt, twee pullen, een jeansvestje en een kousenbroek aan.. Dit was echt too hot. Buiten was het dertig graden. Het zweet barste dan ook meteen uit. Binnen de drie seconden stonden er zweetdruppeltjes op alle vier onze voorhoofden. Jup, welcome to South-America! We moesten ons verdelen in groepjes van twee om mee te rijden met de auto’s. Eva en ik reden mee in de auto van Victor. Een hele lieve en vlotte man. Onze knop moesten we wel even uitschakelen toen hij begon te rijden in het chaotische en ongestructureerde verkeer van Guayaquil. Victor reed, en ik ben er nog steeds niet uit of dit de bedoeling is en Ecuador of niet, letterlijk in het midden van de weg. De witte lijn die verkeersstroken van elkaar scheidden negeerde hij precies totaal en hij reed er recht op. Martha deed dit volgens Sien en Britte ook dus misschien moet ik er me de komende maanden maar bij neerleggen. Al hoop ik dat ik deze gewoonte niet zal meenemen naar België.

Tien minuten later kwamen we aan bij Martha thuis.  Uit de auto stappen was ook nog een beproeving. Ik weet niet wat de autoarchitecten hier bezielde toen ze deze soort auto’s ontworpen, maar je kan ze blijkbaar enkel van buitenaf opendoen. Ja dat is ook eens iets anders he!  Dit zal onze thuis worden voor de komende drie maanden. Buiten het feit dat het echt echt heel erg warm was voelde ik me wel op mijn gemak, tot er plots drie honden in de garage stonden. Dit was toch even schrikken, ik zal me er maar moeten overzetten, maar mijn beste vrienden zullen ze niet worden. We werden vriendelijk ontvangen door Abraham, de jongste zoon van Victor en Martha, net als zijn ouders een hele gastvrije jongen. Hij hielp ons met onze zakken boven te dragen en ons muskietennet boven ons bed te bevestigen. Ik slaap samen met Eva op een kamer, met een eigen badkamer en balkon (het uitzicht vanop het balkon is helaas niet de zee, eerder een soort sloppenwijkje). Maar het is hier alvast heel gezellig, en de ventilator is oook wel een heel erg groot pluspunt.

Daarna riep Martha ons naar beneden om samen met hen nog een hapje te eten. Uiteraard was het kip met rijst en sla. De kip heb ik toch even aan me laten voorbij gaan aangezien ik daar niet verzot op ben. En ze vertelde dat het een kip van op de boerderij was die waarschijnlijk heel taai zou zijn. De sla en tomaten waren super vers en sappig. Mm heerlijk. Nadien zijn we naar onze kamer gegaan, we waren uitgeput van de reis. Op dat moment was het dan ook al half zes in België. Even laten weten aan het thuisfront dat we goed waren aangekomen en dan ons bedje in. Het was heel erg warm op de kamer, maar we waren uitgeput van de reis dus vielen we snel in slaap.

’s Morgen nam ik een douche. Ook een verassing was het toen ik ontdekte dat er geen warm water was. Maar het frisse water op mijn plakkerige warme huid deed wel deugd.  Ik genoot nog meer van de douche toen Abraham vertelde dat het water de komende 24 uur zou uitgeschakeld worden door de regering.  (ja ook voor de wc zal er dus geen water zijn) Beneden in de living stond er al een ontbijtje op ons te wachten. Het was een soort croque monsieur met een omeletje en een heerlijke smoothie van een voor ons onbekende vrucht. Aan de ontbijttafel wilden ze me al bijna koppelen aan de ecuadoriaanse mannen en noemde Martha me een chica caliente. Ik zal moeten uitkijken zei Martha. Na het eten besefte ik dat de douche al helemaal voor niets was geweest, want de warmte is echt overweldigend. Maar dit doet wel deugd na de koude maandjes en Belgica.

Na het ontbijt hielp Martha ons met het in orde brengen van onze papieren. Dit verliep allemaal vlot, dus vanaf vandaag zijn we volledig legale migranten in Ecuador, joepie! Na de papierwinkel reden we door het drukke verkeer naar el supermercado. Ik heb serieus nog nooit zo’n grote supermarkt gezien. Heel indrukwekkend. Hier deden we onze inkopen voor de komende halve week. Wat lag er vooral in onze kar: fruit, groenten en water. Ik kan op dit moment echt niet denken aan lekker warm eten, geef mij maar smoothies en frisse slaatjes.

Twee vrienden van Abraham hielpen ons met het uitladen van de auto na onze inkopen. Waarna we door Martha verwend werden met een heerlijk stuk watermeloen. Jummie. Moe van de vele indrukken besloten we om het nu even rustig aan te doen en onze blog’s bij te werken.

Op het moment dat ik dit bericht schrijf is het buiten aan het stortregenen. Blijkbaar is het regenseizoen dus toch al begonnen. Het is wel fijn dat het zo even afkoelt in de stad. Ik zou er bijna willen gaan onderstaan! Dat is misschien voor een andere dag als ik zeker weet dat onze douche terug werkt J.

Nu even verder bekomen van de reis en binnenkort zullen jullie weer wat meer kunnen lezen over mijn avonture fantastico!