Dit weekend stond volledig in thema van onze jarige blondines
hier in Ecuador. Vrijdagavond zijn we met een hele bende gaan fuiven in een
discotheek in Guayaquil. Fuiven, zo zouden wij het in Leuven zeggen. Hier zou
ik eerder zeggen: We zijn gaan dansen. Want dansen doe je op de Feestjes hier.
We hebben ons echt geamuseerd. We hadden de avond namelijk ingezet met een fris
Stellake. En dat deed heel veel deugd, na twee maanden en half. Ik moet zelfs
toegeven dat het echt straf smaakte en meteen naar onze hoofden steeg. Dat worden
goedkope fuifjes de eerste weken in België. Ik kijk er al naar uit.
Zaterdag hebben we nog wat gewerkt aan onze taken voor
school. Dat moet namelijk ook gebeuren. Maar zondagochtend konden we deze ‘vervelende
dag’ snel vergeten, want toen vertrokken we weer naar de zee. Deze keer gingen
we naar het stadje Puerto Lopez. Ons Britte was maandag namelijk jarig, en zij
mocht de volgende uitstap dus kiezen. Uiteraard konden zand, zee en cocktails
niet missen op dit weekend. Het was een rustig strandje met aan de dijk een
paar strooien hutjes. Heel gezellig dus. Helaas kan ik over dit rustige
strandje ook wel iets negatief vertellen. Er liepen duizenden honden rond. Zoals
de meesten wel weten ben ik niet zo zot op deze beesten, en zeker niet als ze
stinken naar natte hond. Deze beestjes verkozen ook steeds om naast onze
strandstoelen te komen liggen, ik moest met andere woorden dus permanent op
mijn hoede zijn.
’s Avonds zijn we nog lekkere scampi’s ( uiteraard met
rijst) gaan eten en vervolgens onze Hollandesa in de bloemetjes gaan zetten met
een heerlijke maar straffe cocktail.
De dag erop zijn we vroeg opgestaan om naar de vissers te
gaan kijken die de verse vis op het land hezen. De geur was niet erg aangenaam,
maar het was een hele ervaring. We zagen hele vreemde vissen we konden ook
waarnemen hoe de vissers ze schoonmaakten om ze later te verkopen. Hierna zijn
we in een strandhutje gaan ontbijten. Ik koos weer een heerlijk fruitslaatje,
het fruit smaakt hier toch echt heel lekker hoor. Dat zal ik nog gaan missen
binnenkort. Ook ’s middags at ik een heerlijke paella, uiteraard met verse vis
uit de zee. Je hoort het al, het was weer een weekendje goed genieten om dan
terug scherp te staan om tijdens de week aan het werk te gaan.
Nu heb ik weer heel veel zin om te gaan werken in de
Sotomayor. Hopelijk kan ik weer veel Luizjes, Emmanuellekes, Josékes, Gabriellakes,
Mariakes, Elisabethjes en af en toe eens een Jacksontje of een Shirleytje op de
wereld zetten.
Quote van de week:
Eva, Sien en ik –de drie Belgen- vinden het altijd fijn om
ons Hollands meisje een beetje te plagen. Het is een fantastische meid, maar
soms vragen haar uitspraken en Hollandse gewoonten er gewoon om haar even op de rooster te leggen. Vanaf het
begin van ons Ecuadoriaans avontuur wordt zij bijvoorbeeld geplaagd met haar
wit huidje dat door het minste zonnestraaltje volledig roze kleurt. Heel grappig
was het dus toen we maandagavond thuis kwamen en Martha vol enthousiasme “Hola,
Camaron (scampi)” riep toen ze Britte haar verbrande gezicht zag. Hihi, danku
Martha om ons zo aan het lachen te brengen.
Hasta la proxima, amigos!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten